Prensesim,en değerlim..
Doğumgününü kutladık bebeğim 29.05.2013'te saat 14:16'da dünyaya geldin bizim canımız oldun,ben nasıl büyüyosun anlayamıyorken sen 1 yaşına geldin,daha dün gibiydi sanki seni kucağıma aldığım gün..
Rutin kontrollerden biriydi 40.haftamız çoktan bitmişti,günlerden çarşamba sabah 10:30 gibi doktor kontrolümüz oldu ve senin hala doğum kanalına girmediğini herhangi bir açılmada olmadığını söyledi doktorumuz,ben normal doğurucam bekliycem diye diretirken birde kordonun boynuna dolandığını öğrendik,bugün hemen doğumu yapmalıyız sezeryana alıcaz seni dediler inat ettim ben daha hazır değilim yarın geliyim o zaman alın diye ama doktor saat 14:00 de alıcaz dedi,baban bana hastanenin en güzel odalarından birini ayarladı,deniz manzaralı ne işime yarıycaksa:)ben mutlu olıyım istedi herkese haber salındı duygu bugün doğurucak diye:)teker teker hastaneye geldi herkes ben hazırlandım makyajımı yaptım:)bu arada epidural sezaryan istediğimi söyledim doktora ayrıca anestezi uzmanı geldi kendi fikrini beyan etti komple narkoz almama dair ama ben senin doğduğun o ana tanıklık etmek istiyordum hatta babanıda yanımda istediğimi söyledim ama izin vermediler tek başıma aldılar beni soğuk ameliyathaneye,hatırladığım belimden iğneler yapıldığı ve bir perde çekilmesi,konuşuyorduk Meltem hanımla,doktorumuz yani eben,:)hiçbirşey hissetmiyordum belimden aşağısı tamamen uyuşuktu,şimdi çıkarıyoruz bebeği dedi,ve kordon çok sıkı dolanmış diyede ekledi,birkaç saniye sonra ağlama sesin geldi,bebek gayet iyi şimdi sana göstericez dediler meraklı bakışlarla bekliyorum sağa sola bakıyorum hangi yönden getiricekler diye o sırada seni sarıp sarmalıyorlar bebeğim üşüme diye biliyorum ama sabırsızlanıyorum,sola bakarken bir anda sağ tarafımda yüzünü gördüm hatırlıyorum ağlıyordun sustun öptüm seni burnunun ucundan allahım nasıl bir topaç bu dedim o kadar güzeldin ki cildin bile o kadar harikaydı ki,buruş buruş olmasını bekliyordum o kadar haftadan sonra:)
Seni götürdüler yanımdan o sırada bir ağrı girdi boynumdan o kadar şiddetliydiki,yalvardım doktora uyutun beni dayanamıyorum diye tüm direncim gitmişti,seni doğumhane kapısında ananenler karşılamış,baban gerginlikten bahçede takılıyormuş,sonradan anlattığına göre gitmiş görmüş seni beni sormuş daha çıkmadı demişler geçmemiş ona dakikalar 30-40 dk daha kalmışım içerde uyanınca çıkarmışlar beni yukarıya,baban bu bölümü ömrümden ömür gitti diye anlatır genelde...
Odamızda seni ilk kez kucağıma aldım,emzirdim hissettiklerim gülüşüm mutluluğum hiçbir tarifi yok o anın,kalp atışlarımın,ben daha önce hiç o kadar mutlu olduğum bir anı hatırlamıyorum o gece hastanede baban sen ben kaldık,ilk sınavımızı vermiş olduk artık 3 kişiydik ve ayrılmaya hiç niyetimiz yoktu,aşık olduk sana...
Bugünlerde aşktan ötesin,vay be diyoruz az önce anlattıklarımı konuşunca kendi aramızda,biz neleri planlıyorduk sanki çok kısa zaman öncesinde adı ne olsun?neleri eksik? acaba nasıl anne olucam?bir sürü soru vardı beynimde şimdi o soruların cevabı azda olsa oturdu örneğin adın Ezgi Cemre,ilk adın benden ikincisi megolaman babandan:)eksikler hiç bitmiycek anladım hep daha iyisini daha fazlasını istiyor insanoğlu..nasıl anne oldum oraya gelince pekte bilemiyorum ama senden önce olduğumdan çok farklı bir duygu olduğuma eminim,hayatımın merkezindesin herşey senin için seni daha iyi yaşatmak için ben birşey istemiyorum artık seni mutlu ediyim yeter bana,...
İlk doğumgünün istediğim gibi oldu,ama değer verdiğim insanların çoğu yoktu yanımızda bebeğim ama üzmedik kendimizi olsun canı sağolsun herkesin sen mutluydun eğlendin çoook güzel oldun ya o bana yeter..
Evet seninle hikayemiz böyle bebeğim,iyi ki dünyamıza geldin Allahım seni sağlıkla sıhhatle bize bağışladı,isteyen herkesede senin gibi bir bebek nasip eder inşallah..
Yine ve hep Seni çok ama çok seviyoruz...
